Omringer Ruda: een halve eeuw in de zorg

Ruda heeft een lange geschiedenis bij Omring. Maar liefst 28 jaar werkte ze bij Lindendael in Hoorn. Daarna vertrok ze naar een andere zorgorganisatie, om toch weer terug te keren. “De laatste twaalf jaar heb ik met veel plezier gewerkt bij de thuiszorg.” En nu, voor het ‘toetje’ van haar loopbaan, heeft ze een andere mooie taak. Maar daarover later meer…

Eerst maar eens de vraag: was vroeger alles beter? “Nee”, vindt Ruda. “Ik vind het tegenwoordig veel prettiger werken. Een tillift, hoog-laagbedden? Die had je vroeger niet. Daardoor was het werk veel zwaarder dan nu. Ook op allerlei andere gebieden is de zorg vooruitgegaan. Zo is er nu geweldig incontinentiemateriaal. Mede daardoor zien we veel minder doorligwonden bij cliënten.”

Ruda heeft veel zien veranderen, ook wat betreft haar werkgever. Na verschillende fusies is Omring uitgegroeid tot een grote, professionele zorgorganisatie. “Het kleinschalige mis ik weleens. Maar we hebben nu veel meer expertise in huis. Je kunt altijd terugvallen op deskundige zorgprofessionals. Als collega, maar ook als cliënt.”

Dat heeft Ruda zelf ervaren. “Ik heb borstkanker gehad. Nog altijd komt de oncologieverpleegkundige van Omring regelmatig bij mij thuis. Ook heb ik dagelijks thuiszorg gehad. Daar heb ik trouwens veel van geleerd. Zo kwam de thuiszorg een keer later, net toen ik een afspraak had in het ziekenhuis. Dat gaf zoveel onrust. Sindsdien bel ik altijd naar een cliënt als mijn route uitloopt. Al is het maar een kwartiertje.”

Van de borstkanker is Ruda gelukkig genezen. “Daarna wilde ik snel weer aan het werk. Ik kan alleen één arm niet meer goed gebruiken. We zijn toen naar vervangend werk gaan zoeken. Dat vind ik het mooie van Omring: ze denken altijd met je mee. En net als ik kijkt Omring vooral: wat kan er wél?”

Zo bleek Ruda één ochtend in de week prima thuiszorg te kunnen leveren. “Daarnaast geef ik beeldzorg aan cliënten via de iPad. Dat is heel leuk om te doen. En dit is de toekomst! Er komt een grijze golf aan, met meer mensen die zorg nodig zullen hebben. Daar hoor ik ook bij”, lacht ze. Dan, weer serieus: “Om al die mensen te kunnen blijven helpen is beeldzorg onmisbaar.”

Fotobijschrift: Via beeldzorg ondersteunt Ruda mevrouw Brouwer. “Hoe gaat het vandaag met u?”

Op afstand ondersteunt Ruda allerlei cliënten. “Bijvoorbeeld mensen met diabetes die zelf insuline kunnen injecteren. Ik begeleid hen daarbij via beeld. Of ik kijk mee bij cliënten die thuis hun weekdoos met medicatie vullen. Gaat alles goed?”

Beeldzorg is ook heel geschikt voor sociale controle, vindt Ruda. “Even contact, dat is zo belangrijk! Even dat praatje. ‘Hoe gaat het vandaag met u? Is het douchen gelukt?’ En als iemand verdrietig is, bied ik een luisterend oor. Via beeldzorg kun je volwaardige aandacht geven. Vaak hoor ik na afloop: ‘Wat een fijn gesprek.’ En het mooie is: beeldzorg kan overal, en altijd tussendoor. Zo behoudt de cliënt een stukje zelfstandigheid.”

Waar Ruda vooral met trots op terugkijkt na een loopbaan van ruim een halve eeuw? “Dat ik altijd een fijn contact met cliënten heb gehad. Ik ben ook trots op de palliatieve zorg die ik heb mogen geven aan cliënten in hun laatste levensfase. Vooral Chris zal ik nooit vergeten. Hij overleed tien jaar geleden op 45-jarige leeftijd. In zijn laatste fase heb ik hem en zijn gezin mogen ondersteunen.”

Ruda is zelfs nog een weekend mee geweest op familievakantie. “Dankzij de Wensambulance ging Chris een laatste keer naar Wijk aan Zee. Vanuit Omring mocht ik mee als verzorgende IG. Het hele weekend was ik onderdeel van de familie. Zo warm en waardevol. Dat zal me altijd bijblijven.”

Op 15 maart gaat Ruda met pensioen. “Ik heb veel leuke plannen. Zo ga ik een cursus stamboomonderzoek doen. En met vriendinnen wil ik graag van Porto naar Santiago de Compostella lopen.”

Wat ze het meest gaat missen? “Mijn collega’s. Ik heb een enorm fijn team. Maar ik woon in de wijk, dus af en toe komt een collega in de pauze een koppie doen. We verliezen elkaar niet uit het oog. En Omring heeft gevraagd of ik een ochtend in de week beeldzorg wil blijven doen. Dat lijkt me leuk. Zo blijf ik nog een beetje betrokken.”

Tot slot, wat wenst ze haar collega’s toe voor de toekomst? “Dat er genoeg zorgprofessionals zijn, zodat jij de zorg kunt blijven geven die we nu geven. Met tijd en aandacht voor de cliënt. Zo wil ik ook graag geholpen worden als ik zorg nodig heb.”