“In de nacht creëer ik een magische wereld”

“Een verpleeghuis in Engeland heeft hier een succesvol experiment mee gedaan. Een collega zag het voorbijkomen op Facebook en zei: ‘Is dat iets voor jou?’ Ik kreeg ook een pyjama van haar.” 

Inmiddels werkt Manon zes jaar in nacht-outfit. “Op onze locatie wonen mensen met een vorm van dementie. ’s Nachts kunnen ze verward zijn, zonder oriëntatie van tijd. Als ze wakker worden, denken ze: tijd om op te staan. De dag is begonnen! Het helpt als ze mij in pyjama zien. Dan zeg ik: ‘Lieve schat, ik ga ook nog slapen.’ Ik merk dat het bewoners een veilig gevoel geeft. Als de zuster haar pyjama aan heeft, dan kunnen zij ook rustig gaan slapen.”

Ik merk dat het bewoners een veilig gevoel geeft. 

Manon houdt van het werken in de nacht. “Ik creëer voor bewoners een magische wereld, waarin ze zich veilig voelen. Want in de nacht kunnen eenzaamheid en angst de kop opsteken. Ik zorg dan voor intiem contact. Even een knuffel, iemand warm toedekken. Of ik ga een halfuur op de rand van het bed zitten om te praten, en vooral te luisteren. Die tijd is er overdag vaak niet, maar wel in de nacht.” 

Ook zorgt Manon voor de nodige humor. “Ik draag altijd twee verschillende sokken. Hoe hysterischer, hoe beter. Dat zorgt vaak voor een lach. Vooral in stressvolle situaties kan een lach de boel openbreken.”

Twee verschillende sokken, een pyjama: het maakt Manon niet uit wat anderen ervan vinden. “Ik ben er voor de bewoners. Voor hen ga ik door het vuur. En als het voor hen werkt als ik een pyjama draag, dan doe ik dat. Ze verdienen het om gekoesterd te worden.” 

Kan Manon het collega’s aanraden? “Alleen als je er zelf écht in gelooft. Als je je ongemakkelijk voelt, hebben bewoners dat meteen door. Ze hebben daar een radar voor. Maar je kunt het altijd een keer proberen. Ik heb er alleen maar positieve ervaringen mee.”