Verpleegkundige in de wijk Annemieke Zijm (42), werkzaam op Texel, geeft het eerlijk toe. “In de begintijd van corona was ik best zenuwachtig. Alles is nieuw en onzeker. Ik wilde het virus niet meebrengen naar cliënten, maar ook niet van mijn werk naar huis. Gelukkig hadden we voldoende beschermingsmaterialen. Daardoor heb ik me nooit onveilig gevoeld. Maar ik dacht wel: mijn kinderen zitten thuis en mogen geen kant op, terwijl ik vanochtend bij tien cliënten ben geweest. Daar kreeg ik best stress van (zie kader, red.). Maar na een tijdje heb ik mijn draai gevonden.”
Ook cliënten waren onzeker, merkte Annemieke. “Vooral in het begin waren cliënten angstig en eenzaam, doordat familie niet op bezoek kon komen. Bij sommige cliënten was ik de enige die ze op een dag zagen. Dan is een praatje extra belangrijk. Aan een cliënt die tijdelijk geen fysiotherapie kreeg, vroeg ik bijvoorbeeld: ‘Als u nu uw oefeningen doet, kletsen wij intussen even door. Ook stimuleer ik mensen om te blijven bewegen of een frisse neus te halen op het balkon of in de tuin. Niets zo gezond als de buitenlucht. Door corona kan ik helaas niet een arm om iemand heenslaan, of een cliënt die verdrietig is even over de rug aaien. Dat contact mis ik wel. Dan zijn bemoedigende woorden extra belangrijk; dat waarderen de cliënten enorm.”
De cliënten vonden het ook prettig dat Annemieke en haar collega’s al snel – waar nodig – met mondkapjes en handschoenen gingen werken. “Dat vonden ze een veilig idee. Het was wel even wennen, net als pleisters plakken met handschoenen aan. Bij sommige pleisters is dat nog best een kunst.”
Wat ook wende: het speciale beschermende pak, voor een bezoek aan risicovolle cliënten. “Een van onze cliënten was weer thuis uit het ziekenhuis, nadat ze corona had gehad. Voor elk bezoek kleedde ik me volgens het protocol om. Ik plande deze cliënt altijd aan het eind van mijn dienst. Dan kon ik erna meteen naar huis om te douchen.”
Bij bepaalde cliënten werd het aantal zorgmomenten teruggeschroefd. “Zo konden we het aantal contactmomenten beperken. Er waren ook cliënten die zeiden: ik kan het voortaan zelf. Dat waren over het algemeen cliënten bij wie we de zorg toch al wilden gaan afbouwen.” Verder zag het thuiszorgteam op Texel dat de vakantiezorg wegviel. “Normaal bieden we zorg bij vakantiegangers op het eiland. Maar door corona bleven de meeste toeristen thuis. Zeker degenen die zorg nodig hebben.”
Het thuiszorgteam van Omring werkt nauw samen met huisartsen op het eiland. “We overleggen veel om de beste zorg te kunnen bieden aan onze cliënten. Ook de lijnen met de apotheek en bijvoorbeeld de wondverpleegkundige en diëtiste zijn heel kort. Door corona is dat gevoel van samenwerken nog eens versterkt. In deze tijden is heel Texel extra behulpzaam. Een klein voorbeeld: één van onze cliënten doucht normaal gesproken in de Hollewal als ze naar de dagbesteding gaat. Toen half maart alle woonzorglocaties in Nederland sloten, kon ze daar niet meer terecht. Ze mag nu douchen in Hotel Tesselhof. Iedereen op Texel staat voor elkaar klaar.”