Ze praten over vroeger en nu. Plukken samen pruimen, bezoeken de tandarts en bewaren elkaars geheimpjes. Theo Blauw (1935) en zijn praktijkondersteuner Marit Verdonschot hebben een unieke band.
Vier uur per week helpt Marit meneer Blauw uit Wognum met allerlei praktische zaken. Dat varieert van boodschappen doen tot de weggelopen kat zoeken. “We gaan ook op ontdekkingstocht door Theo’s eigen huis. We trekken kasten open die al een halve eeuw niet open zijn geweest!”, aldus Marit, die meneer Blauw nu zo’n anderhalf jaar ondersteunt.
De aanleiding was een ongeluk met een gaskachel, waarbij hij ernstige brandwonden opliep. Ineens kwam daar die vraag: verhuizen naar een woonzorglocatie of in zijn boerderij blijven wonen met thuiszorg? De keuze was simpel. “Hier ben ik geboren. Op deze plek heb ik jarenlang het bedrijf gerund en mijn ouders verzorgd. En trouwens, ik ben helemaal geen gezelschapsmens. Ik hoor hier.”
Laatbloeier
Tussen Marit en haar cliënt klikte het direct. Ze noemen elkaar bij hun voornaam. Dat voelt gewoon goed, vertelt meneer Blauw. “Afstand is er niet.” Dat was bij de eerste bezoekjes wel anders. Toen ervoer hij hulp nog als bemoeienis. Maar het spreekwoordelijke muurtje om hem heen verdween snel. “Al die vrouwen over de vloer ineens. Dat was ik niet gewend”, lacht
hij. “Gelukkig ben ik minder verlegen dan vroeger. Wat dat betreft ben ik een laatbloeier.”
Sterker na tegenslag
De band tussen beiden werd extra versterkt toen Marits broertje overleed. “Ik zat bij Theo aan tafel toen ik het bericht kreeg. Het maakte veel indruk op hem. Toch bleef hij rustig. Na een poosje zei hij: ‘Ik zou je wel willen houden, maar je moet nu gaan, sterkte.’ Zo lief!” Vijf weken lang zagen ze elkaar niet. Daarna gingen ze verder waar ze gebleven waren. “Dat was bijzonder”, vindt meneer Blauw. “Vorige week gebeurde het andersom: ik verloor mijn laatste zus. Marit begrijpt mijn verdriet.”
Samen smullen
Waar de twee ook komen, niemand ontgaat hun bijzondere verstandhouding. “We stralen het uit, Theo”, knipoogt Marit. “Vanuit mijn vak wil ik iets aan het leven van cliënten toevoegen. Theo geeft mij er veel dankbaarheid, plezier en voldoening voor terug. Het is een echte vriendschap, ook al schelen we 43 jaar. Met kerst kom ik natuurlijk ook langs. Dan gaan we samen smullen van allerlei lekkers, hier bij het raam, aan de gezelligste keukentafel van Wognum.”
Ook werken in de zorg? Kijk op werken bij Omring
