Romance in Lindendael! Hij is 42 en komt uit Hoorn. Zij is 60 en komt uit Enschede. Dit is hun wonderlijke verhaal.
“Zonder al onze pech hadden wij elkaar nooit leren kennen.”
Speciaal voor dit verhaal kreeg het stel in Lindendael alvast een voorproefje op de kerst. Een mooi gedekte tafel en een heerlijk diner voor twee! Lees hier onder het mooie verhaal van Thomas en Ria.
Proefperiode
Thomas zit in zijn rolstoel. Ria duwt hem liefdevol door Lindendael, even weg van hun kamer. Hún kamer? Ja, ze wonen samen in de Omringlocatie in Hoorn. “We hebben wel eerst een proefperiode gehad, hoor”, lacht Ria. “We mogen natuurlijk geen herrie
maken!”
Uit het dal
Thomas en Ria zijn helemaal opgeleefd. Ze komen uit een diep dal. Thomas was tot zijn veertigste een blije, fulltime vrachtwagenchauffeur. Een hersenbloeding maakte hem eenzijdig verlamd. Ria kreeg op haar 56e te horen dat ze terminaal ziek was. Een second opinion wees echter uit dat de diagnoses fout waren. Het leed was toen al geschied: Ria’s huwelijk was gestrand en ze was in een verpleeghuis beland. Eén van haar dochters, die in Hoorn woont, regelde dat Ria kon verhuizen naar
Lindendael.
Logeerweekendjes
Daar zag Ria op een dag Thomas zitten. “Ik zei tegen mijn dochter: ‘Kijk, daar zou ik weleens een sigaartje mee willen roken!’ Mijn dochter moest lachen. ‘Mocht je willen, mam, zo’n jonge vent.’ Maar het was liefde op het eerste gezicht.” Thomas vult aan: “Van de begeleiding mochten we logeerweekendjes houden. Uiteindelijk kwam de hoofdverpleegster naar me toe. Ze vroeg: ‘Willen jullie de logeerkamer misschien permanent bewonen?’ Daar hoefden wij natuurlijk niet lang over na te denken.”
Omi en Thomi
Inmiddels hebben de twee ruim een jaar een relatie. Alles voelt goed. “We hebben allebei veel meegemaakt”, vertelt Ria. “We weten precies hoe we elkaar kunnen helpen. Dat zijn misschien ook de voordelen als je elkaar op latere leeftijd ontmoet: je bent minder onzeker en weet wat je nodig hebt.” “Ria’s kinderen zien het ook”, vult Thomas aan. “En ik zie hen echt als mijn familie. Ze zijn bijna net zo oud als ik, dat klikt. De kleinkinderen noemen ons al Omi en Thomi.”
Stapelgek
Het stel is Lindendael enorm dankbaar dat zij mogen samenwonen. Stiekem denken ze al aan een toekomst elders. Thomas: “Nu krijg ik nog intensieve lichamelijke zorg, maar als alles over een paar jaar weer goed mag gaan, willen we graag zelfstandig kunnen wonen met bijvoorbeeld thuiszorg.
Ach, voorlopig zijn we hier dolgelukkig met onze kamer en elkaar. Elke avond zeg ik tegen Ria hoe stapelgek ik op haar ben.” Ria knikt. “De ellende heeft ons maar mooi bij elkaar gebracht.
We gaan voor een mooie toekomst samen!”
