Met de kerstdagen staat André van Duin stil bij wat is – en bij wat was. “Je moet het verleden niet vergeten. Dat doe ik ook niet.”
Komiek
Sinds 1964 is André van Duin niet weg te denken uit de Nederlandse huiskamers. Als komiek zorgde hij ruim een halve eeuw voor een bulderende lach. Met revues, carnavalskrakers, de Dik voor mekaar show en meer. Véél meer. “Vroeger riepen mensen op straat vaak: ‘Willempie!’ Maar nu ik ouder word, krijg ik steeds meer respect. Ook van jonge mensen. Blijkbaar ben ik onder een breed publiek bekend. Mensen hebben de laatste jaren ook een ander beeld van me gekregen. Ik ben niet meer die malloot met een fluitketel op zijn hoofd.”
De fluitketels, gekke bekken en maffe brillen zijn verleden tijd. Nu André ouder is, durft hij zichzelf te zijn. Zichzelf te laten zien, te laten horen. Met een gevoelig chanson bij Matthijs van Nieuwkerk. Of met een ontroerende 4 mei-toespraak op De Dam. Als ‘gewoon André’ zorgt hij nog altijd voor een lach, maar óók geregeld voor een traan. “Een lach en een traan liggen dicht bij elkaar.”
Eenzame periode
Ook met de feestdagen is er ruimte voor een lach en een traan. “Kerst is voor mij de laatste jaren beladen.” Op kerstavond in 2006 trouwde André met Martin, zijn grote liefde die in januari 2020 overleed. “En drie jaar geleden werd Martin ziek rond de kerst. Dus kerst is er voor mij niet op vooruitgegaan qua gezelligheid. Maar gelukkig heb ik nu een nieuwe relatie. Dankzij Fernando heb ik minder verdriet. Natuurlijk, je moet het verleden niet vergeten. Dat doe ik ook niet. Maar ik ben blij dat het mij is overkomen dat ik een nieuwe liefde heb ontmoet.” André van Duin is open over zijn geluk en over de moeilijke tijden. “Na het overlijden van Martin ben ik eenzaam geweest. Vrienden kwamen wel een kopje koffie drinken, maar ze gaan ook een keer weg. Dan blijf je alleen achter en moet je jezelf amuseren. Televisie was in die tijd mijn beste vriend. En ik heb me op mijn werk gestort.” Heeft André nog tips voor mensen die ook een dierbare hebben verloren? “Soms denk je: ik ben zielig, dus ze moeten mij bellen. Maar voor andere mensen gaat het leven gewoon door. Blijf daarom niet zitten wachten tot ze jou bellen. Je kunt zelf ook bellen en vragen: ‘Heb je zin in een kop koffie?’ Er zijn zoveel dingen te bedenken. Ga samen eten, wandelen, een keer naar de dierentuin of de markt.” Zijn ene mondhoek gaat een stukje omhoog. “Je moet jezelf hier en daar opdringen. Dat heb ik ook gedaan. En probeer de sunny side te zien, de zonnige kant van het leven.”
Lekker drijven
Dat is soms best lastig, erkent André. Vooral als ouder worden gepaard gaat met de nodige kwalen. “Zelf heb ik darmkanker en een prostaatoperatie gehad. Een boel gezanik en gezeur aan mijn lichaam, maar gelukkig is het opgelost. Alles doet het weer. Nu merk ik vooral aan de kleine dingetjes dat ik ouder word. Ik ben wat langzamer, wat eerder moe. En soms ben ik een naam kwijt. Dan denk ik: kom, hoe heet die ene ook alweer? Wat enorm scheelt is dat ik nog altijd werk. Ik sta midden in het leven. Door mijn werk beweeg ik ook veel. En thuis heb ik een lift, maar ik neem altijd de trap. Ook probeer ik twee keer in de
week te zwemmen. Daarbij gebruik je al je spieren. Het voordeel is bovendien dat je in het water geen blessures kunt oplopen.” Met een lach: “En als ik moe ben dan blijf ik even lekker drijven. Ja, zwemmen kan ik iedereen aanraden.
