Wij vroegen het meneer Wardenaar uit Schagen. Met zijn negentig jaar is hij tenslotte ervaringsdeskundige. Heeft hij hét geheim? “Geen stress. Dat is het mooiste wat er is.”
Het leven van Wardenaar is niet altijd stressvrij geweest. Hij was succesvol ondernemer, actief in het verenigingsleven en zat in de gemeenteraad. “Ik heb me altijd met allerlei zaken bemoeid. Dat was leuk én had zo zijn voordelen. Als er nieuws was, hoorde ik het als eerste. En als ik iets wilde, dan wist ik precies bij wie ik moest zijn.”
Loslaten
Daarnaast heeft meneer Wardenaar met zijn vrouw veel gereisd. Tussendoor fietsten zij graag lange afstanden met elkaar. Bijna tien jaar geleden overleed zijn vrouw. Fietsen gaat niet meer en vorig jaar verkocht hij zijn auto. Zijn wereld wordt steeds kleiner. Hoe gaat hij daarmee om? “Gewoon accepteren! Loslaten. En kijken naar wat je wél kan. Anders heb je niks meer.”
Naar buiten
“Om mij heen zie ik ook genoeg jongere mensen die het minder hebben getroffen dan ik”, vervolgt Wardenaar. “Natuurlijk is mijn lichaam wel eens beter geweest, maar ik heb mijn rollator nog. Als het weer het enigszins toelaat, loop ik zo nog een paar kilometer door het dorp. Heerlijk, even naar buiten, beetje bewegen. En weet je, op een bepaalde leeftijd ben je ook sneller tevreden.”
Contacten
Doelen voor de toekomst stelt Wardenaar zichzelf niet meer. Hij neemt het leven van dag tot dag. Normaal gesproken ziet en spreekt hij regelmatig zijn buren, ook senioren. Maar door corona zijn vrijwel alle sociale contactmomenten weggevallen. De goede band met zijn kinderen en kleinkinderen is nu nóg belangrijker geworden.
Humor
“In mijn eentje vermaak ik me prima, maar een dag met bezoek geeft me energie! Mijn dochters komen gelukkig vaak langs. Ook met mijn kleinkinderen kan ik het heel goed hebben. Gisteren reden we in de auto achter een Citroën Cactus. Gek, zei ik, dat rijdt toch niet lekker… Mijn dochter kopte de voorzet in: ‘Met die stekels in je kont?’ Heerlijk! Humor is zó belangrijk.”
Les
Wardenaar is dankbaar dat hij veel mooie herinneringen kan ophalen. Misschien wel mede dankzij een les uit de oorlog. “Op een dag moesten we onder schooltijd schuilen in een bunker. We waren bang. Onze leraar zei: dit is niet het echte leven; beloof me dat als dit over is, je zo veel mogelijk moois van de wereld gaat zien. Hij had gelijk. Het leven kan mooi zijn. Als je het maar ziet.”
