Drie keer per week is Willem Knaap (75) te vinden op zorgboerderij Klaverweide in Hensbroek. “Machtig mooi, al die beesten. Vooral in de lente is het geweldig, als de koeien weer voor het eerst naar buiten gaan. Dan is het één groot feest in de wei."
Een ander leven
In juli 2000 lachte het leven Willem Knaap toe. “Ik deed van alles. Ik was schoenmaker in de zaak van mijn vrouw, ik gaf bokstraining in Zwaag en ik had net voor de tiende keer de Vierdaagse van Nijmegen gelopen. Maar een maand later ging het mis.” Willem kreeg twee herseninfarcten, waardoor de linkerkant van zijn lichaam verlamd raakte. “Toen ik Heliomare binnenkwam om te revalideren, kon ik niets. Maar ik kwam er lopend uit.
Ik móést en zou lopen. Dat is gelukt.”
Liefde voor boksen
Nog altijd is hij halfzijdig verlamd. “Maar dat vind ik niet het ergste.” Hij tikt tegen zijn hoofd. “Dit is het ergste. Dat ik niet alles meer kan behappen.” Loopt Willem de kamer uit om koffie te zetten? Dan weet hij in de keuken vaak niet meer wat hij ging doen. “En stel dat ik een bokser een minuut op de zak wil laten trainen, dan staat-ie er over een uur nog. Daarom kan ik geen training meer geven. Ik kan het niet meer overzien. Maar ik blijf komen, hoor! Ik verricht wat hand- en spandiensten op de vereniging. En de jongens nemen me altijd mee naar de wedstrijden. Ze willen me niet missen."
Koeien aaien
Drie keer in de week is Willem te vinden op Zorgboerderij Klaverweide. “Ik ben daar met mensen die me begrijpen.” Net als Willem hebben veel dagbestedingscliënten niet-aangeboren hersenletsel. Van een herseninfarct tot dementie. “Het is er geweldig. En het is fijn om tussen de dieren te zijn. Helemaal in de lente, met al die jonge beesten. Bij een bevalling roept de boer ons vaak erbij. Machtig mooi om mee te maken. Het is mijn taak om de mini-koetjes hooi te geven en te vertroetelen. als ik hun wang aai, draaien ze daarna hun hoofd. Moet ik de andere wang aaien. Schitterend toch?”
Wandelen met de teckel
Willem, een ras-Amsterdammer die al 46 jaar in Hoorn woont, geniet ook thuis van dieren. “We hebben een volière en ik wandel elke dag met onze teckel Fleur.” Het liefst zou hij nog eens de Vierdaagse van Nijmegen lopen. “Maar dat gaat niet meer. Wel heb ik de Vierdaagse van Alkmaar gelopen. Daar kwam ik nog een oude bekende tegen uit Nijmegen, die zei: ‘Willem, ik dacht dat je lam was!’ Maar ik heb de Vierdaagse van Alkmaar mooi wel zes keer uitgelopen. Kijk, ik kan kwaad worden om wat ik niet meer kan, maar daar heb ik niks aan. Ik kan beter kijken naar wat ik wél kan.”
Op en top gelukkig
Het meest geniet Willem van zijn familie. “In Heliomare vroegen ze: ‘Wat zou je het liefst willen?’ Toen antwoordde ik: ‘Mijn kleinkinderen zien opgroeien.’ Dat is gebeurd. Ik heb nu zelfs twee achterkleinkinderen. Die van twee jaar komt weleens naar de bokshal. Als ik hem zie springen in de ring, dan ben ik op en top gelukkig.”
